Ana Pontón urxe avanzar nun modelo de residencias público que garanta unha vellez digna

Ana Pontón
Ana Pontón

“Nin negocio de empresas controladas por fondos opacos, nin caridade asistencial de entidades vinculadas á Igrexa, debe ser un servizo público”

Dúas propostas: Xestión pública das 7 residencias previstas nas cidades e recuperar as prazas privatizadas a medida que venzan os contratos

A pandemia sacou a luz con toda crueza  as deficiencias do modelo de residencias, pero os problemas xa existían antes da COVID e teñen a súa orixe nun sistema de xestión privatizado en máis do 80%, que sitúa o coidado das persoas maiores en dous extremos: o do negocio puro e duro ou o da caridade asistencial.

Un modelo no que as residencias ou ben están controladas por fondos de capital que operan desde paraísos fiscais; ou ben están controladas por entidades vinculadas á Igrexa católica. Exemplo do primeiro é DomusVi, -que con arredor de 5.000 prazas é a primeira en Galiza-; e do segundo, a Fundación San Rosendo e Hermanitas de los Ancianos Desamparados, que xestionan arredor de 5.000 prazas. Galiza dispón de arredor 20.000 prazas de residencias de maiores.

“É un problema de País e de nada serve ocultalo”, denunciou a portavoz nacional, Ana Pontón, “temos un modelo de residencias privatizado que se move entre dous extremos: o do negocio puro e duro e o da caridade asistencial, un prestado por empresas controladas por fondos de capital que mesmo operan desde paraísos fiscais e o outro por entidades vinculadas a Igrexa católica”, sintetizou a líder do Bloque na súa comparecencia precisamente diante dunha das residencias de DomusVi en Santiago, é unha das máis impactadas pola COVID.

“DomusVi é un dos grandes xigantes dese modelo que fai negocio coa atención ás persoas maiores, propiedade dun fondo de capital británico, dun fondo dos Emiratos Árabes e dun multimillonario francés. E opera desde o paraíso fiscal da Illa de Jersey”, explicou, “ mentres que a Fundación San Rosendo está en mans do Bispado de Ourense e Hermanitas de los Ancianos Desamparados e dunha orde relixiosa fundada no século XIX. Este é o modelo na Galiza do século XXI”.

Noutras palabras, recalcou Pontón, “a atención ás persoas maiores non está en mans das Administracións publicas, senón de empresas que buscan facer negocio e de entidades de caridade asistencial. E este modelo fracasado é o que o BNG quere cambiar, nin negocio puro e duro, nin caridade, o coidado das persoas maiores debe ser un servizo público”, alegou, para quen sería “inmoral” que despois do sucedido na pandemia se siga con este modelo “ou se leven a cabo simples cambios cosméticos”.

Hai que camiñar  cara un cambio “radical” de modelo, reclama Pontón, e nese sentido, o Bloque vai levar ao Parlamento unha dobre proposta: primeira, que as sete residencias previstas nas grandes cidades sexan de xestión integramente pública e, segunda, recuperar para o público, a medida que venzan os contratos,  a xestión de todas as  residencias que sendo de titularidade pública, están en mans privadas.

“Somos realistas e sabemos que non é posible reverter o actual modelo dun día para outro, pero que haxa moito traballo por diante, non significa que non se poda facer e unha da ensinanzas da pandemia e que non se pode deixar o coidado das persoas maiores nin en mans de empresas que buscan o lucro, nin en mans de entidades caritativas. Os dereitos fundamentais, como o de ter unha vellez digna, deben garantilos as Administracións públicas a través de servizos públicos”, sintetizou Pontón.

Ninguén entendería, concluíu a líder nacionalista, “que a sanidade ou a educación estivesen privatizas nun 85%, nos levaríamos as mans á cabeza, pero iso é o que pasa co modelo de residencias e non é un problema de recursos senón sobre todo como se distribúen e a quen van”. Tras a aprobación da Lei de Dependencia en 2007, o coidado das persoas maiores pasou a ser o cuarto pilar do Estado de benestar, xunto coa sanidade, a educación e as pensións.

 

Afíliate, faite do bloque
Anímate a dar o paso, súmate ao proxecto do BNG